Renta socjalna ZUS

Porady prawne z

Sprawy prywatne

Pozostałe sprawy prywatne

Wyjaśnienie sytuacji

Dzień dobry. Zwracam się z prośbą o interpretację zaistniałej sytuacji po wydaniu orzeczenia ZUS w sprawie renty socjalnej. Opis sytuacji: Na komisję o przyznanie renty socjalnej stanęła osoba upośledzona umysłowo od urodzenia, dodatkowo z chorobami natury fizycznej, nie ubezwłasnowolniona. Towarzyszył jej opiekun faktyczny z kręgu najbliższej rodziny, zajmujący się tą osobą niepełnosprawną na co dzień, pomagający również w skompletowaniu i złożeniu dokumentów w ZUS oraz w rozmowie z lekarzem orzecznikiem (opiekun również niezbyt radzi sobie w kwestii załatwiania spraw urzędowych tego typu). Osoba stająca na komisję (ur. 1969r.) już wcześniej orzekana była w ZUS i KRUS, lecz nie dołączyła tych dokumentów do wniosku o rentę socjalną, lecz są one w posiadaniu ZUS-u w teczce akt osobowych i wcześniej były wykorzystywane. Wcześniejsze orzeczenia: 1985r. – stwierdzenie III gr. Inwalidzkiej z ogólnego stanu zdrowia z uznaniem, że inwalidztwo istnieje od dzieciństwa i jest trwałe, ustalenie wskazań do zatrudnienia: prace proste pod Nadzorem i przeciwwskazań do zatrudnienia – wykonywanie fizycznych prac samodzielnie. Stan zdrowia ogranicza zdolności do zatrudnienia. Orzeczenie to wskazało więc, że niepełnosprawność istnieje od dzieciństwa i jest trwała. Na podstawie tego orzeczenia osoba nie kwalifikowała się do uzyskania renty inwalidzkiej tzw. uczniowskiej (na podst. Art.63 ust.1 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin z dnia 14 grudnia 1982r., gdyż osoba miała III gr. inwalidzką, czyli lekki stopień niepełnosprawności. 1994r.- renta inwalidzka II gr. inwalidzka z ZUS odpowiadająca umiarkowanemu st. niepełnosprawności. W latach późniejszych otrzymywała rentę inwalidzką z tytułu niezdolności do pracy na mocy Art.33.1. ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin z dnia 14 grudnia 1982r., gdyż spełniła warunek posiadania wymaganego okresu zatrudnienia w wymiarze 1 roku, bo inwalidztwo powstało przed ukończeniem 20 r.ż. (pracowała przez 1 rok w zakładzie pracy chronionej). Następnie, po śmierci jednego z rodziców – emeryta KRUS, w 2014r. zrezygnowała z renty inwalidzkiej z ZUS-u na rzecz renty rodzinnej z KRUS-u przyznanej ze względu na powstanie całkowitej niezdolności do pracy przed 16 r ż. Potwierdzone to było orzeczeniem wydanym przez KRUS w 2014r. zawierającym w treści, że osoba uznana została za całkowicie niezdolna do pracy i trwale niezdolna do samodzielnej egzystencji i że naruszenie sprawności organizmu i te niezdolności do pracy i samodzielnej egzystencji powstały przed 16rż. Po śmierci drugiego rodzica (emeryta KRUS) osoba otrzymała dodatek sierocy z KRUS, a także dodatek dla osób niezdolnych do samodzielnej egzystencji. Dochodzę do sedna sprawy: Osoba nie korzysta jednak ze swojej renty socjalnej z ZUS, no i właśnie postanowiliśmy o nią wystąpić, zresztą po sugestii przedstawicieli różnych urzędów. Na początku marca odbyła się komisja w ZUS, jednak na podstawie dołączonych do wniosku dokumentów (zaświadczenie lekarskie lekarza rodzinnego zawierającego informacje zarówno o stanie zdrowia fizycznego, jak też umysłowego i psychiatrycznego opisanego w oparciu o wcześniejsze, posiadane dokumenty medyczne) oraz rozmowy i badania fizykalnego lekarz orzecznik ustalił, że osoba jest całkowicie niezdolna do pracy na okres 2 lat, data powstania niepełnosprawności to data złożenia wniosku i całkowita niezdolność do pracy nie pozostaje w związku z naruszeniem sprawności organizmu powstałym przed 18 rż. Nosimy się z zamiarem wniesienia sprzeciwu do Komisji Lekarskiej od decyzji lekarza orzecznika. Nie chodzi o to, aby podważać jego orzeczenie, ale chodzi o możliwość uzupełnienia załatwienia sprawy. Być może taki obrót sprawy został spowodowany nieporadnością osoby badanej ze względu na stan umysłowy, nieumiejętnością opiekuna towarzyszącego osobie w kwestii udzielania informacji powodującej niezbyt wnikliwe rozeznanie faktycznej sytuacji zdrowotnej, stanu funkcjonowania osoby badanej i czasu i trwałości powstania niepełnosprawności (nie powiedział być może że to od dzieciństwa, że upośledzona) oraz niekompletnością dokumentacji dołączonej do wniosku o rentę i być może nie wykorzystaniem wcześniejszej dokumentacji znajdującej się w teczce osobowej badanej osoby. Nie możemy również dotrzeć do dokumentów potwierdzających, że osoba uczyła się w szkole specjalnej na podstawie stosownego orzeczenia o upośledzeniu umysłowym, bo w archiwach są trudności z dotarciem po latach, choć tak właśnie było. Co zrobić w takiej sytuacji, jak sprawę wyprostować, czy jest na to szansa? Uważamy, że renta socjalna (którą można łączyć z rentą rodzinną i innymi świadczeniami, oczywiście do nie przekroczenia kwoty danej wysokości świadczenia) osobie się należy. Motywujemy to tym, iż naruszenie sprawności organizmu powstało w okresie przed 18r.ż., co w późniejszym okresie życia spowodowało całkowitą niezdolność do pracy i miało to ze sobą związek (upośledzenie umysłowe od dziecka i ogólny stan zdrowia na poziomie III gr. inwalidzkiej, m.in. widoczne zniekształcenie ucha powodujące stały niedosłuch, od lat leczenie u psychiatry, zachowania oporujące, agresywne, regres intelektualny spowodowany upośledzeniem umysłowym itp.) . Tylko na komisji zabrakło być może tak precyzyjnego przekazania sytuacji lekarzowi i bierne czekanie tylko na inicjatywę lekarza. W jaki sposób dowieść swoich racji (podkreślam, że nie występowanie przeciwko lekarzowi orzecznikowi) i wyprostować tą sytuację? Czy można powołać się w ZUS-ie na dokumenty wystawione przez KRUS, czy może to bardziej skomplikować sprawę? Czy do sprzeciwu można dołączyć dokumenty nie dołączone wcześniej do wniosku? Uprzejmie proszę o konkretną i szybką pomoc w tej zawiłej sytuacji, bo jest strasznie mało czasu na wniesienie sprzeciwu, a chcielibyśmy na początek wiedzieć czy jest on zasadny i czy mamy szansę uzyskać rentę socjalną dla tej osoby? Z szacunkiem mong@poczta.onet.pl